week 4

Kia Ora!

Daar zijn we weer! Dit keer met Manon op de computer naast mij, in plaats van Bob. Weer even een 'vlugge' update van de laatste twee weken. Waar waren we gebleven....Oh, de Tongariro Crossing. Na een welverdiende nachtrust, vertrokken we de volgende dag naar Taupo. Het gebied dat bekend staat om het enorme meer dat erin gelegen is. Op de kaart van Nieuw-Zeeland is deze dan ook als grote blauwe vlek te zien in het midden van het Noorder eiland. Naast het meer, wist ik al dat ik in Taupo nog iets anders graag wilde zien: de Huka falls. Ik was dan ook niet teleurgesteld toen we er tegenover stonden. Prachtig ijsblauwe watervallen die met 40 km/u naar beneden vielen (dacht ik...sorry het is een beetje lang geleden alweer). Maar het allermooiste wat we tot nu toe wel gedaan hebben, is de Squeeze trip die we geboekt hebben in Taupo. Niet bewust van wat we precies voor fantastisch gingen doen, stapten we op een jetboat. Op de heenweg vaarden we rustig door een rivier met prachtige omgeving, waarbij de gids steeds wat uitlegde over de Maori's die hier vroeger geleefd hadden. Ik, helemaal gek van inheemse stammen, blijf geboeid door deze verhalen. Na een flink stuk varen, waren we een beetje verbaasd dat de gids plots zei dat we uit de boot moesten stappen. We zaten nog midden op de rivier, aan de monding van een lagune. Nog verbaasder waren we, toen we beseften dat het water erg warm was: 38 graden! Vervolgens leidde de gids ons door een groen regenwoud, en moesten we ons tussen een nauwe rotsgleuf 'squeezen', dit allemaal nog steeds met onze knieen in het water. De eindbestemming van deze tour: een natuurlijke hotpool, met warme watervallen, waarin we heerlijk konden relaxen. Wouw, wat was dit gaaf zeg!! Zoiets zou je normaal alleen in Indiana Jones films zien (of niet?? Ik heb ze nooit gezien..).

Volgende bestemming: Rotorua. Het gebied van de eiergeuren, rottende....poep.. en?? Stank dus. Maar aan die stank zat ook iets heel moois gekoppeld. De natuurverschijnselen die we hier hebben gezien, waren zo apart. In het thermische park Wai-o-tapu troffen we water zo groen als een groene appel. Andere meertjes waren weer oranje van kleur. Ook was het heel vreemd om overal stoom uit de grond te zien komen, niet alleen in het park, maar ook gewoon het stadje zelf! In dit park hebben we ook onze eerste geiser gespot: Lady Knox. Heel vreemd dat de aarde zulk heet water zomaar omhoog kan spuiten. Dit keer besloten we ' savonds niet vroeg in bed te duiken na het avondeten en een douche, maar erop uit te gaan en de Maori cultuur te verkennen. Heel gaaf was het om bij de Mitai stam te kijken hoe een Waka, een oorlogskano met krijgers, binnenvaarde. Het ene na het andere vreemde geluid werd gemaakt en ook de bekende tongen werden volop naar ons uitgestoken. Na deze show, namen we plaats voor een uitgebreide dansshow, waarin ook de Haka (de bekende oorlogsdans) werd uitgevoerd. Ten slotte leerden we ook nog een aantal Maori woorden en gebaren. Flink uitgehongerd van de dansbewegingen, mochten we dan eindelijk de Hangi gaan proeven. Hangi is de manier waarop Maori's hun eten klaarmaken: in de grond. Stukken beter dan onze kant en klare spaghettisaus die we al ongeveer elke dag aten! Om de avond af te sluiten zijn we de bossen ingegaan om een aantal glowworms te spotten. Deze hadden we al vaker gezien, maar het blijft een mooi gezicht hoe deze wormpjes een sterrenhemel vormen door hun billetjes op te lichten.

Na besloten te hebben nog een dag in Rotorua te verblijven, bezochten we een ander thermisch park: Waimangu. Ook hier weer prachtige grote meren waar volop stoom vanaf kwam, en 'terraces' met allerlei vreemde kleuren groen en oranje. Toch liep ik in het park een beetje met een zenuwachtig gevoel, en wilde ik ondanks de schoonheid graag dat de tijd een beetje sneller zou gaan. Waarom? Omdat ik die middag een leeuwenwelpje zou gaan knuffelen! Ik droom er al heel mijn leven van een tijger of leeuwtje aan te kunnen raken, en nu had ik zelfs de kans er meer dan een halfuur bij te zitten. Het was ook echt zo geweldig als ik had gehoopt.

De volgende dag had ik weer een reden om enthousiast te zijn. We zouden de Shire, Hobbiton (Lord of the Rings voor degenen die geen filmsmaak hebben en de film nog nooit gezien hebben;)) gaan bezoeken in Mata mata. Het was nog mooier dan ik me had voorgesteld! 44 schattige kleine gekleurde deurtjes in helder groene bergen, moestuintjes, overal vlinders en een groot feestveld met tentjes en lampionnetjes. Om het allemaal nog beter te maken, volgden we een schattig brugje over een rivier met waterradje naar de Green Dragon: het lokale cafe van de Shire. Hier hebben we een echt Hobbit biertje gedronken, terwijl we genoten van het prachtige omgeving. Wat zou ik daar graag wonen als iedereen die ik lief vind nou eens naar Hobbiton zou verhuizen.

Omdat er in Mata mata verder niet veel te doen was, besloten we dezelfde dag nog verder te reizen naar Coromandel: witte stranden en blauw water..ook niet verkeerd. Nog laat op de dag hebben we een 1,5 uur durende wandeling (heen en terug) gemaakt naar cathedral cove, hetgeen waar Coromandel bekend om is. Vanuit een opening in een rots zie je de enorme rots in de branding staan. Van dit mooie uitzicht hebben we nog genoten tot de zon dan ook echt leek te verdwijnen.

Ook de volgende dag verbleven we nog in dit gebied. Al vroeg in de ochtend pakten we onze strandspullen om lekker te gaan relaxen op de hot water beach..dachten we. Eenmaal daar aangekomen, bleek het strand super druk bezocht. Als een bezetene waren 100 valwassen mensen (nadruk hierop) aan het graven in het zand. Dit was een heel erg grappig gezicht. Zelf besloten we maar met dit kinderfeestje mee te doen en een schep te huren. Na wat moeite en spierpijntjes (...ofja voor Bob dan... ik keek mooi toe), hadden dan ook wij een eigen hot water pool op het strand. In onze kleine hot tub hebben we de rest van de ochtend heerlijk liggen relaxen. Toch besloten we na een tijdje dat we de koelte wilden opzoeken, en dus vertrokken we naar Hahei beach, een strand 10 minuten verderop. Zoals beloofd, spierwit zand (waartegen ik helaas met mijn witte lijf nog niet tegen afstak) en blauw water. Ik kon er echt van genieten om Bob zo vrolijk in en over alle hogen golven te zien duiken.

Helaas zijn mijn internetminuutjes nu bijna op, dus de laatste paar daagjes met Bob samen zal ik zo snel mogelijk weer beschrijven!

Dikke kus en tot snel weer!