Van feesten naar totale rust in de outback

Een stiekem traantje veeg ik uit mijn ooghoeken, nu ik dan echt mijn allerlaatste blog schrijf over het geweldige Australie. Vanavond vertrekken Manon, William en ik alweer naar Indonesie en komt er echt een eind aan ons fantastische avontuur Down-Under. Gelukkig kan ik terugkijken op tien speciale laatste dagen die we beleefd hebben in een bustour van het hartje van het land (Alice Springs) naar het noorden (Darwin).

Een kleine cultuurshock ervoeren Manon en ik (William bleef achter in Cairns) toen we vanuit Cairns landden in Alice Springs, DE desert town van Australie. Dit stadje dat gelegen is in de outback heeft een totaal ander straatbeeld dan de bruisende en levendige oostkust, waar we nu twee maanden aan gewend waren geraakt. Geen strand, weinig backpackers en vooral veeel Aboriginals. We voelden ons hier niet altijd op ons gemak omdat deze oudste inwoners van Australie ons zo nu en dan nariepen en schijnbaar nogal eens alcoholproblemen hebben. In het stadje zelf was verder niet veel te doen - buiten het bezoeken van een paar winkels en een terrasje of twee - maar we hadden er ook maar 1 dag gepland. De volgende ochtend werden we al om half zes gewekt door het verschrikkelijke geluid van onze wekker. Ondanks de moeheid, werd ik toch enthousiast wakker. We gingen onze ten-day bustour beginnen, en wel met de wereldberoemde outback! Voor mijn gevoel heb je Australie pas echt ervaren, wanneer je Uluru (ook wel bekend als Ayers rock: die grote rode rots) hebt gezien. Al vroeg op de dag maakten we kennis met de groep waar we de komende tien dagen geweldige avonturen mee zouden gaan beleven. Een groot aantal Nederlandstaligen (voornamelijk Belgen) en geen een Duitser...niet wat we gewend waren. Daarnaast vergezelden jongeren uit Frankrijk, Denemarken, Engeland, Canada en Zweden ons. Een gezellig multicultureel clubje dus.

Onze eerste stop was bij een camel farm. Ondanks mijn traumatische ervaringen met een kamelenrit in de Sahara, waagde ik me toch op een van de hoge beesten. Een kort en hobbelig ritje op het rode zand..wel eng als het beest gaat zitten. Wanneer je net denkt dat je de snoekduik naar voren overleeft hebt, word je alweer naar achteren geslingerd. Op deze boerderij hebben we ook even van de gelegenheid gebruikgemaakt een echte Dingo te aaien. Aarzelend, want dingo's zijn geen lieve huisdierhondjes, maar hebben in het wild al een groot aantal backpackers aangevallen of zelfs vermoord. Zie het meer als een coyote. Toch bleef het beestje rustig liggen, terwijl we over zijn kopje aaide. Na een flinke rit verder de outback ingereden te hebben, denken we hem dan eindelijk te zien..de bekende Uluru!! Gelukkig wist Manon van Jorn al dat er een gelijkwaardige rots in de outback ligt, en stonden we niet voor gek door al iets te enthousiast te reageren. We hadden nu Mount Connor, oftewel 'Fooleroo' bereikt. Ook een prachtige rode rots, met aparte vormen. Misschien nog wel mooier dan Uluru zelf. Na een aantal 'oe's' en 'aaa's' was het weer tijd om de bus in te stappen en naar onze lunchlocatie door te rijden: een cultureel centrum met Uluru op de achtergrond. Het was heel indrukwekkend om HET kenmerkende 'plaatje' van Australie in het echt te zien. Met gevulde buikjes lopen we vervolgens een korte route van 45 minuten langs de imposante rots af. Net op tijd kunnen we de bus weer inspringen om Uluru van een afstandje te bekijken bij zonsondergang, onder het genot van champagne en toastjes. Elke minuut verandert de rots van kleur..wouw! In het donker reden we vervolgens door naar onze eerste camping. Het dinner werd bereid op het kampvuur, terwijl we met onze groep een naamspelletje speelden om elkaar beter te leren kennen en marshmellows roosterden.

Na wat gemopper omdat we om 05.30 in de ochtend alweer uit bed getrommeld werden, vertrokken we slaapwandelend naar de top van een heuvel om Uluru te bekijken tijdens zonsopgang. Geen een zonsopgang - of ondergang gaat hier verloren. Hierna reden we door naar Kata Tjuta (ook een rode rotsformatie), waar we een 7 km wandeling maakten door de Valley of the Winds. Al snel kwamen we erachter waarom dit gebied zo genoemd werden. Wie had nou verwacht dat we met sweaters door de outback zouden gaan lopen? Moe maar voldaan kwamen we aan bij onze camping voor die avond: Kings Creek Cattle Station. Het eerste wat Manon en ik wilde doen is douchen! Tot onze grote spijt kwamen we erachter dat de douche bestond uit een paar ijzeren platen middenin de bush en zonder deur. Ook de wc gelijkwaardig, en in het donker zagen we zelfs een achttal oogjes glinsteren boven de bril. Zo meisjesachtig als we waren, besloten we dat dit hem niet ging worden... het was alleen al eng om naar de douche en wc te lopen, aangezien het best even lopen was van het kamp af, in het donker in de bosjes. Toch wilde ik wel iets van het outbackavontuur meemaken, en besloot ik die avond in een swag te slapen. Dit is zo'n hoes die ze in het leger gebruiken, waar je jezelf inritst en met een slaapzak in slaapt. Met drie dikke truien, sokken, lange broek en capuchon op keek ik naar de prachtige sterrenhemel vanuit mijn bedje (in Australie is geen luchtvervuiling, dus kun je echt de melkwegstelsels zien..zooo mooi). Een aantal keren werd ik wakker, omdat ik het -ondanks mijn vele lagen kleren - heeel erg koud had. In de woestijn koelt het s' nachts af naar zo'n 5 graden.

Weer veeel te vroeg stonden we op om naar de Kings Canyon te vertrekken. Toch enthousiast, aangezien deze canyon een bekende attractie is van Australie. Op een rustig tempo (met de nodige scheppingsverhalen) liepen we 6 km door hoge muren van steen, langs spleten en plateaus. Wat een prachtig uitzicht!!! Vooral de garden of Eden vond ik erg mooi: een meertje, omringd door witte bomen en rode rotsen. Na al deze outback-avonturen was het weer tijd om twee nachtjes door te brengen in de stad. Hier keken Manon en ik heel erg naar uit. 'Fijne' bedden en een goede douche!! Onze vrije dag in Alice Springs brachten we door in het park.

Na een goede rust, begon ons avontuur richting Darwin. Een gezellige stop maakten we bij de Devils Marbles. Dit zijn een enorme hoeveelheid aan grote ronde rotsen die op elkaar gestapeld zijn. Zo ver als je oog reikt, zie je deze aparte formaties in dat gebied. We kregen de instructie allemaal een eigen rots te beklimmen. Alle camera's werden tevoorschijn gehaald en onze gids vertelde dat de eigenaar van de camera mocht bedenken welke houding we aan moesten nemen. De meest debiele houdingen werden bedacht en dit zorgde natuurlijk voor een hoop lol. In dit gebied bezochten we vervolgens twee grote Marbles waar een spleet tussen zat en je met handen en voeten tussen kon klimmen. Dit was nog een hele klus! De stenen waren enorm glad en de riggel waar je op kon staan was hoog. Na een poging vertelde Manon mij dat mijn broekje niet echt mee wilde werken aan mijn klim en de helft van de groep bijna (niet helemaal GELUKKIG) mijn 'funny business' had gezien. Met een rood hoofd staakte ik mijn poging maar. Ook deze avond brachten we weer door op een Cattle Station (Banka Banka Cattle station). Aangezien Manon, Bim (een Zweedse vriendin) en ik niet wakkergelikt wilden worden door een loslopende kalf, installeerden we onze swags in een huisje. De rest van de groep lag buiten rondom het kamp... lekker diva dus. De wc in dit huisje was echter iets minder luxe. Gelukkig zagen we net op tijd dat er een grote glibberige kikker in de pot zat. En toen we de kap van de wc afhaalden, zagen we tot onze verbazing dat ook daar 5 kikkers zaten te relaxen. BAHH! Dat werd lopen voor een bezoekje aan het toilet.

Tijdens dag 6 van onze tour bezochten we de Daly Waters Pub: in vroegere tijden een belangrijk watergat (haha dit is de vertaling van Google) voor drovers. Voor degenen die de film Australie met Hugh Jackman (kwijl) niet hebben gezien; dit is iemand die vee drijft vanaf de rug van een paard. Ik vond het heel indrukwekkend om zo'n vervallen plaats te zien. Een verlaten cafe, een oud verroest bed in de hoek.. in mijn hoofd probeerde ik een plaatje te vormen van hoe het er vroeger uit gezien moest hebben. De dag sloten we af met een heerlijke onspannende duik in de Mataranka Thermal Pools. Omringd door hoge bomen en vooral VEEL enorme spinnen baden we in natuurlijk verwarmd water van wel 32 graden. Met deze activiteiten was het avontuur voor die dag nog niet over! Eenmaal op de camping aangekomen, vertrokken we met onze zaklamp in het donker naar een nabijgelegen rivier om krokodillen te spotten. Al snel spotten we een groot mannetje (zoetwaterkrokodil) vlak aan de kant. De ogen lichten rood op wanneer je er je zaklamp op schijnt. Ook tijdens onze nachtrust werden we vergezeld door wildlife. De een na de andere wallaby sprong langs ons door, en volgens Manon is er s' nachts zelfs een over mij heen gesprongen. Hilarisch was het toen een van de kleine buideldiertjes een poging deed muslirepen te stelen uit de backpack van een slapende groepsgenoot. Het beestje was al tien minuten bezig de tas (die groter was dan hijzelf) weg te rollen. Wat hebben we gelachen! Dagen later nog toen onze groepsgenoot het nog steeds had over 'That bloody wallaby'. Uiteindelijk had hij de repen niet te pakken gekregen, maar wel haar zonnebrand!

De dag hierop bezochten we de Katherine Gorge. Vanuit een look-out keken we uit op een prachtige groene rivier en hier en daar kon je een zoetwaterkrokodil zien zwemmen. Tijdens het regenseizoen zwemmen er ook zoutwaterkrokodillen ('salties' genoemd door de australiers). De laatste zijn de gevaarlijke soort. Aan de hand van goede monitoring was geconstateerd dat deze dieren zich niet meer in de rivier bevonden en daarom waren we toegestaand te zwemmen. Toch wilde wij het risico niet nemen en brachten onze middag door al zonnebadend aan de kant. Hierna volgde weer een lange rit, die ons dit keer naar Darwin bracht. Dezelfde avond was er een sunset market aan het strand, waar Manon, Bim en ik een bezoekje aan brachten. Er hing een geweldige sfeer! Een didgeridoo-artiest (een geweldige) speelde de hele avond op vier grote didgeridoos terwijl lokale Aboriginees flink met hun billen schudden op de muziek. Op de markt zelf werd veel cultureel eten verkocht en allerlei leuke Australische souvenirs (waaronder krokodillenproducten).

In deze stad hadden we geen vrije dag. De volgende ochtend vertrokken we weer vroeg met een nieuwe gids richting Litchfield National Park. De eerste dag was voornamelijk een relax-dag. We bezochten drie watervallen waar we een duik konden nemen in het heerlijke water. Ook namen we een kijkje bij een aantal hoge termietenhopen. Wow wat konden die kleine beestjes hoge torens bouwen (3 meter). Onze gekke gids stopte zijn tong in een van de gaten waar tientallen termieten zich in bevonden. Bahhh!

Kakadu National Park was onze volgende bestemming: een beroemd park in de northern territory. We verkenden het park met een prachtige wandeling door allerlei rotsformaties waarop Aborignal kunst was afgebeeld. Uiteindelijk leidde onze wandeling ons naar een geweldig mooie look-out. Een verre uitkijk over het platte land en een puntige rots deed me heel erg denken aan de Lion King. Vooral aan die scene waar Mufusa Simba uitlegt dat alles wat hij ziet hun land is. Later op de dag reden we door naar Mary river, waar een krokodillenboottocht op ons wachtte. Mary River bezit de hoogste krokodillenpopulatie van de wereld! Desondanks hebben we die dag maar 3 krokodillen gezien (twee kleien freshies en een grote die zijn kop uit het water stak). Een beetje teleurstellend dus. Eigenlijk wilden we die dag nog naar Yellow Waters, maar dit bleek gecancelled te zijn vanwege een dodelijk ongeluk die dag. Een visser was uit zijn boot getrokken door een gigantische zoutwaterkrokodil en opgegeten... gadverdamme.

Nog steeds in shock van het krokodillenverhaal vertrokken we op onze laatste tourdag naar de Maguk waterfalls. Een flinke klim moesten we afleggen om aan de top van de waterval te komen. Hier bevonden zich twee afgezonderde pools waar we heerlijk in konden zwemmen. Via een gat in de rots kon je van de ene naar de andere kant zwemmen...best wel eng omdat je dat gat nauwelijks kon zien. Na deze frisse duik vertrokken we met z'n allen terug richting Darwin. Die avond hebben we onze tour gezellig afgesloten door uiteten te gaan in een lokale kroeg en een dansje te wagen.

Terugkijkend op een avontuurlijke en gezellige tour hadden we nog 5 dagen over in Darwin. Zoals we als beste kunnen, hebben Manon en ik vijf dagen lekker lopen bakken aan de lagune. Gisteren is onze vriendelijke vriend William aangekomen om ons te vergezellen naar Indonesie. Wat waren we blij zijn hoofdje weer te zien!!

Toch loop ik al heel de dag met een brok in mijn keel. Mijn echte backpack-trip in NZ en nu ook Australie zit erop. Ik zal deze twee geweldige landen nooit van mijn leven vergeten en ben heel dankbaar voor alles wat ik heb mogen beleven! Bye mate, bye bro, hope to see you back again in the future!!!