Week 1

Hallo iedereen!

Dan eindelijk mijn eerste computer tot beschikking! De mini-laptop die we mee op reis hadden genomen, was helaas op dag 1 al gesneuveld (sorry Rochelle:( ). Nou even 'kort' wat we de eerste week gedaan hebben (het is hier 12 uur later dan in Nederland, dus al bijna slaaptijd).

De vlucht naar Nieuw-Zeeland was errrg lang (30 uur), maar was minder erg dan ik had verwacht. Ik heb zeker 80% van de reis kunnen slapen. Bob helaas maar kort, dus voor hem was het iets vervelender. Tijdens de vlucht van Dubai naar Bangkok vertelde ik Bob dat de stewardess me wel erg bekend voorkwam. Dat zou ik me wel ingebeeld hebben, dachten we. Hoe toevallig zou het zijn als ik net precies in onze vliegtuig, in onze zone de stewardess zou kennen. Maar schijnbaar dacht zij hetzelfde. Toen ze langsliep vroeg ze: "Do I know you?...Mercede? Communicatie- en Informatiewetenschappen in Tilburg?? Ohja! Daar kende ik haar van! De stewardess bleek Anne-Lot te zijn, een meisje waarmee ik tijdens mijn eerste studiejaar nog even ben omgegaan maar die al vlug gestopt was omdat ze een grote reis ging maken. Het was heel leuk haar te spreken tijdens de vermoeiende reis en daarbij verwende ze ons met wat extra eten, drinken etc.

Na Dubai en Bangkok stopten we even in Sydney en vlogen daarna rechtstreeks naar Christchurch, Nieuw-Zeeland. Deze stad was in 2011 getroffen door een aardbeving en daardoor was er vrij weinig van over. Er was vrijwel niks te zien en ook kregen we het niet voor elkaar om een restaurantje of supermarkt te vinden. Na uuuren uitgeput rondgelopen te hebben door een kale stad, besloten we in een klein winkeltje een boterham te kopen.

De volgende dag vertrokken we vlug uit deze saaie stad naar Dunedin, een prachtige Schotse stad in de bergen. Daar verbleven we drie dagen bij ome John, zijn vrouw Shelly, hun pasgeboren baby Inyra en hun schattige hondje Rove. Ome John is een neef van mama en woont al heel zijn leven in Nieuw-Zeeland, dus hebben we ons Engels goed kunnen uittesten. We hebben een drietal heerlijke dagen beleefd. De eerste avond liet John ons de stad zien vanuit zijn Cabrio en zijn we bovenop een uitkijkpunt naar de prachtig verlichte stad gaan kijken. De volgende dag zijn we zelf op pad gegaan en hebben we Lovers Leap bezocht (een prachtig uitzicht op de zee). Vervolgens hebben we een boottocht gedaan om Albatrossen (Jezus wat zijn die beesten enorm; een spanwijdte van wel 3m!!) en fur seals te bekijken. Om de dag goed af te sluiten, zijn we 's avonds met John het strand opgegaan om yellow-eyed penguins uit het water te zien komen. Het was geweldig om deze klunzige beestjes de duinen in te zien verdwijnen. Zelf hebben we daarna ook wat gestunteld om de duinen weer op te komen. Het was enorm zwaar om via het losse zand de berg op te klimmen, maar het was het zeker waard! De laatste dag is het hele gezin (en zelfs de hond) mee op pad gegaan. Met de baby op de buik en de hond aan de riem hebben we een flinke wandeling gemaakt van het hoogste punt in Dunedin naar de Orgel Pipes (stenen die op een orgel lijken). Daar hebben we onze klim-skills flink kunnen laten zien op een grote berg omlaaggevallen stenen (wat wel spannend was, omdat je recht het ravijn inkeek). Na een korte stop bij de mooie universiteit, de first church en het station van Dunedin, genoten we nog even van het altijd even lekkere avondeten bij John en Shelly. De volgende ochtend vertrokken we richting Catlins (na weer een verschrikkelijk afscheid, wat ik echt haat haha:P).

Catlins was echt een enorm niemandsland. Een lange rechte weg door de bergen en nergens een huisje of winkeltje te bekennen. Gelukkig konden we wel een camping vinden! En natuurlijk mooie natuur. Allereerst hebben we een wandeling gemaakt door een regenwoudachtige omgeving, om uiteindelijk bij een waterval terecht te komen (de namen wil ik wel eens vergeten, want alle namen komen hier ongeveer van de Maori's af en zijn dus erg lastig). Vervolgens zijn we naar Nugget Point gelopen. Weer een flinke wandeling in het hete weer. Eenmaal daar gekomen, keken we uit op een prachtige ruwe zee, met grote rotsen erin. Een aantal zeeleeuwen lagen lekker te zonnen op deze rotsen.

De volgende dag besloten we nog even in de omgeving te blijven en naar de McLean's waterfalls te gaan kijken. Wauw, wat een mooie watervallen! Ik merk wel dat het lastig is klein te zijn, want waar anderen de glibberige rotsen behendig opklimmen, sta ik stuntelig te springen om mezelf op te kunnen trekken. Na deze watervallen gezien te hebben, volgde een tocht door de Cathedral Caves: grote grotten midden op het strand, waar je alleen op een bepaalde tijd doorheen kunt lopen omdat ze anders vol staan met water. Aan het eind van de middag wilde ik heeeel graag met lieve kleine dolfijntjes gaan zwemmen in Purpoise Bay. Gelukkig zagen we nog optijd op een klein bordje staan dat een surfer de vorige nacht was aangevallen door een Great White Shark (mijn nummer 1 angst!!)...uhhh andere keer dan maar zwemmen met dolfijnen....in een basin ofzo:P Maaarrr de dolfijnen hebben we wel nog gezien!! 's avonds verschenen ze zoals beloofd met een hele school in de baai. Eentje zagen we zelfs goed, toen deze in de golf meesurfte. En ons geluk was nog niet op! Een strandje verderop stonden we op nog geen meter afstand van de ontmoeting tussen twee kleine baby pinguins en hun mama die net uit het water verscheen. Toen ze tevergeefs een andere volwassen pinguin achterna rende en deze hen negeerde, was ik erg blij dat een andere volwassenen hen vis gaf.

Vandaag zijn we aangekomen in Te Anau. Een mooi en bruisend plaatsje, waar we de hele dag uitgerust hebben naast een stil en groot meer. Met de warme zon die vandaag scheen, was dat helemaal niet erg. Morgen gaan we een cruise maken door de Milford Sound (Fiorden). Hier kijk ik erg naar uit! Deze activiteit stond hoog op mijn lijstje:)

Ik laat snel weten hoe het is geweest, en alle andere activiteiten die we ondertussen gedaan hebben!

Dikke kus