Ons relaxte leventje in Australie

Na twee maanden door te brengen tussen de groene bergen en het geluid van allerlei (vreemde) vogels, belandden we 7 april in Melbourne. Wat een omschakeling. Het geluid van sirenes, toeterende auto's en veeeel mensen, waren we echt niet meer gewend. Waar we het meest aan moesten wennen, was dat we ons geliefde toyota'tje niet meer bij ons hadden. Die 24 kg moest nu toch echt op de rug meegesjouwd worden. Wat was het toch heerlijk om de backpack in die camper uitgestald te hebben. Al snel kwamen we aan bij ons eerste hostel. Een vieze kamer gevuld met de troep van twee andere meiden. Beiden werden we even stil. Moesten we dit echt drie maanden gaan volhouden? Gelukkig veranderden we al heel snel in rasechte backpackers en vinden we het nu heerlijk steeds nieuwe mensen te leren kennen, met verschillende achtergronden. Ook wen je er heel snel aan je kamer te moeten delen met 16 anderen, waaronder ook mannen. In Melbourne vertrokken we de tweede dag al naar een ander hostel. Ondanks de vele regen, hebben we in dit hostel (King street backpackers) een geweldige tijd gehad. Al snel maakten we een aantal vrienden, waarmee we twee avonden op stap zijn geweest. De overige tijd besteedden we met shoppen en geloof het of niet: hardlopen! Ik heb in Nieuw-Zeeland speciaal hardloopschoenen aangeschaft, omdat Manon en ik afgesproken hadden zeker 3 x per week te gaan hardlopen. Gelukkig waren de schoenen goedkoop, want dit aantal veranderde al snel in 1x per reis.

Vanuit Melbourne vertrokken we na 5 dagen om de bekende Great Ocean Road tour te gaan doen. Hier spotten we onze eerste koala's, emu's en kangoeroes. Hoe schattig zijn die kleine grijze opgefrommelde bolletjes in de boomtoppen! Van de emu's waren we minder gecharmeerd. Deze enorme struisvogelachtige beesten waren totaal niet mensenschuw en omsingelden ons continu om onze Subway broodjes te stelen. Het hoogtepunt van deze trip waren de 12 Apostles met zonsondergang. Deze grote rotsen in de zee staken mooi af tegen de gouden gloed van de lucht. s' Avonds wachtte een echte Aussie barbie (barbecue) op ons. Ontzettend gezellig was het om met de hele tourgroep samen te eten en in een hostel te slapen. Al op de eerste dag ontstond er een echt groepsgevoel. Dag twee vertrokken we weer vroeg om de Apostles nog met zonsopgang te zien. Ook hebben we een hoop andere mooie andere stranden gezien, waarvan ik de namen vergeten ben (het is alweer een maand geleden). Toen we aan het eind van de dag weer bij ons hostel in Melbourne aankwamen, voelde het wel even verdrietig om afscheid te moeten nemen van de groep. Dit was iets waar ik nog aan moest wennen; hier ontmoet je continu mensen die je na een aantal dagen nooit meer terug gaat zien. Gelukkig wachtten onze vrienden uit het hostel op ons.

Na een gezellige week in Melbourne vertrokken we naar de stad waar ik het meest naar uitzag: Sydneyyy! Helaas moesten we hiervoor wel 14,5 uur in de bus zitten. Het is echt ziek hoe groot een land kan zijn. Op de kaart lijkt het een afstandje van niks. Moe als we waren toen we eindelijk aankwamen in Sydney, werden we positief verrast met onze slaapplek voor de eerste twee dagen. Na te 'dreigen' naar een ander hostel te gaan vanwege de dure prijzen, besloot de manager namelijk dat we een tweepersoonskamer met groot bed en tv voor een spotprijsje konden krijgen. Heeerlijk als dat was dat beetje luxe na de camper en vieze hostels. Vanuit deze locatie hebben we de stad goed bekeken. Sportief als we zijn, hebben we dit helemaal te voet gedaan. Ik was suuper benieuwd naar the opera house en the harbour bridge. In werkelijkheid was de eerste helaas iets kleiner dan verwacht en was het een beetje een gelige vieze kleur. Toch is de stad prachtig. Leuke parkjes, een haven en aboriginal optreden. Mijn geluk kon niet op toen ik al kijkend naar the opera house mijn eerste didgeridoo hoorde. Nu was ik ECHT in Australie. Na twee dagen sightseeing, wilden Manon en ik meer van het uitgaansleven zien. We vertrokken naar Kings Cross: het clubgebied van Sydney. Dit was even wat anders. Een straat vol strip clubs, prostituees en junks. Naja..dan hebben we alle kanten van Sydney ook echt gezien. Zelf leek het ons wel grappig een keer naar een mannen strip club te gaan, maar we eindigden braaf in een Irish pub. Ook daar leerden we weer snel mensen kennen en hebben we heerlijk gedanst. Elke keer lijkt het alsof wij degenen zijn die de meeste lol hebben in de kroeg.

Ook vanuit Sydney hebben we een tour gedaan. We willen niet alleen gebouwen zien, maar ook genoeg van de Australische natuur. Deze tour ging richting de Blue Mountains. Deze 'bergen' (meer een vallei) worden Blue genoemd omdat ze in de verte een blauwe gloed over zich hebben. Je voelt je enorm klein wanneer je aan de rand van een cliff staat en uitkijkt op een oneindige vallei. Midden in mijn geklets met Manon stopte ik, en kon ik alleen maar 'wow..' uitbrengen. Schijnbaar waren William en Kate (de prins en prinses van Engeland) dezelfde tour op hetzelfde moment aan het doen. Helaas hebben wij ze daar misgelopen, en hetzelfde geldt voor Sydney. Aan de overkant van de haven zagen we een enorme groep mensen staan. We hebben toen nog gelachen omdat we zo'n goede fotoplek hadden zonder flitsende Chinezen voor onze lens. We snapten er niks van dat er niemand aan onze kant van de haven stond. Later baalden we hier wel een beetje van.

Onze volgende stop aan de Oostkust was Byron Bay. Dit is echt een paradijsje. Wat een relaxte sfeer hangt er in dit stadje. Overal lopen hippies rond op blote voeten, wordt spontaan muziek gespeeld, laten acrobaten hun trucs zien, en ook is er een mooi strand. Ons hostel daar was ook geweldig. Hier werden elke dag gratis lessen in african drums en didgeridoo gegeven. Hangmatten hingen daar langs een meertje omringd met palmbomen. Onze slaapplaats was een soort van grote tent aan de rand van een boardwalk. Ik voelde me hier echt op mijn plek. Ook hier maakten we weer snel vrienden waar we 6 dagen mee opgetrokken hebben. Vanuit dit stadje hebben we een bezoekje gegeven aan Nimbin. Wanneer je hier aankomt, heb je het gevoel alsof in de jaren 70 terecht gekomen bent. Het stadje zelf stelt niks voor (1 straat), maar naar de mensen die daar rondlopen, kun je uren kijken. Iedereen is daar een rasechte hippie en vraagt of je een 'cookie' wil. Nee, deze dutchies wilden geen 'cookie' (wat iedereen hier lijkt te verbazen, omdat Amsterdam onze hoofdstad is). We hebben genoeg lol gehad zonder die dingen.

Onze volgende bestemming was Surfers Paradise. Al snel kwamen we erachter dat deze plaats overeenkomt met een Lloret de Mar. Hoge gebouwen direct aan de zee en vol met clubs. De tweede avond heb ik Manon voor het eerst verlaten, met pijn in mijn hart;). We doen alles samen. Die avond ben ik op stap gegaan met een meisje uit Liempde, eentje uit Boxtel en een uit Eindhoven. Het was super leuk ze zo ver weg te zien! s' middags botsten we al tegen elkaar op terwijl we aan het shoppen waren. De volgende avond ging ook Manon mee op stap, na een Jenga spelletje gespeeld te hebben met de hostelmensen. Helaas was het niet zo super als we gewend waren. Een hoop rare mannen en live muziek, waar we niet op konden dansen. In Surfers hebben we onze nieuwe reisgenoot leren kennen. Sinds twee weken bestaat ons reisgroepje nu uit twee kleine meisjes en een grote soldaat uit Amerika. Een rare groep om te zien ( en iedereen denkt dat we een trio zijn, en we vinden het dan ook al te mooi om net te doen alsof dat ook is...wat natuurlijk niet zo is Bobje;)). Samen hebben we de grootste lol. Hoe stoer William (zo heet hij) er ook uitziet, hij heeft heel veel humor en is een blije stuiterbal.

Ik begin alweer moe te worden.. ben niet meer gewend na te denken hier:P Dus op mijn volgende update over Brisbane en de rest mogen jullie nog even wachten.

Tot snel!

Kisses from Aussie