Daar ben ik weer na een tijdje helemaal geen wifi of internet gehad te hebben. Inmiddels zitten we alweer in week 3. Wat gaat de tijd hier toch snel! Nou, even waar we gebleven waren: De Milford Sound Cruise. De rit naar deze boottocht tussen prachtige fjorden was op zich al heel erg leuk. We hadden een keer geen zin om zelf te rijden en besloten een georganiseerde bustour te doen, waarbij allerlei gave stops gemaakt werden. Zo hebben we o.a. een stop gemaakt bij een super mooi meer, waarin een echte hippie zat te relaxen. Dat maakte het beeld nog net even mooier:p Ook hebben we een wilde Kea (bergpapegaai) gespot. Deze nam even een rustpauze op onze bus, terwijl we stonden te wachten voor een soort van stoplicht. De cruise zelf was geweldig mooi! We hadden geluk met zonnig weer, aangezien het over het algemeen slecht weer is. De ene na de andere enorme groene berg dook op uit het blauwe water. Wederom hebben we een aantal zeehondjes gezien (het zou bijna gaan vervelen;)).

Na deze cruise vertrokken we naar het bruisende jongerenstadje Queenstown. Al meteen zagen we de ene na de andere paraglider omlaag komen, en snelle jets over het water schieten. Na een pijnlijke overweging besloten ook wij in de lucht te gaan hangen. De parasailers zouden binnen 5 minuten bij het informatiecentrum aankomen, dus we moesten vlug een beslissing maken. Ik wilde me graag mentaal voorbereiden, maar liet me toch in het moment opgaan. Het paragliden zelf was erg leuk! Helemaal niet zo eng als ik dacht. Je zweeft rustig rond boven een aantal bergen. Om uiteindelijk aan de grond te kunnen komen, besloot de bestuurder wel even een paar spiralen naar beneden te maken. Dat vond mijn overgevoelige evenwichtsorgaantje niet zo leuk, maar ik heb het overleefd haha. Beetje ziek wel. De dag daarna besloten we nog in het stadje te blijven. We waren nog niet klaar met een beetje avontuur. Die dag hebben we een aantal uren geraft op wild water. Super gaaf! Voor de lol sprongen we een aantal keren uit de boot om op de golven mee te glijden. Dat was wel errrg koud, zelfs met onze wetsuit aan.

Na Queenstown hebben we nog even een ijsje gegeten in het historische stadje Arrowtown, waar een hoop kleine mijnhutjes stonden waarin vroeger een groot aantal Chinezen hun avonden moesten doorbrengen. Ik kon me maar moeilijk voorstellen in die hutjes te leven. Dezelfde dag vertrokken we nog naar Wanaka, waar een enorm meer ligt. Helaas hadden we die dag slecht weer, dus viel het meer zelf een beetje tegen (water is veel mooier blauw op een heldere dag). Om onze dag niet door het weer te laten verpesten, hebben we een tweetal mountainbikes gehuurd. 3,5 uur hebben we over smalle, lastige weggetjes gereden. In het begin vond ik het wel heel spannend (ik vertrouw niet zo op mijn eigen klunzige skills; volgens Tarn heb ik ook een bochtjesfobie), maar na een tijdje ging het steeds beter. Op aanraden van Esther zijn we ' savonds naar een speciale bios gegaan. In deze bios stonden comfortabele banken, en twee oldtimers om in te kunnen wegzakken. Om het nog wat leuker te maken, werden er in de pauze koekjes gebakken door het personeel die heerlijk smaakten! Bedankt voor de goede tip Es!

Na ons avontuurtje in Wanaka zijn we doorgereden naar de Fox glacier, en daarna de Franz Josef Glacier. Na lang twijfelen zijn we er toch niet bovenop gegaan, omdat het wel heeeel erg prijzig was. Maar ik hoor er wel hele mooie verhalen over...wel hebben we de gletsjers vanaf de voet bekeken. ' S avonds hebben we ons vermaakt door lekker uiteten te gaan op de luxe camping. Het was ten slotte valentijn:). Vroeg in de ochtend bleven we nog even in Franz Josef om dan eindelijk een echte Kiwi te bekijken! Wel in een kooitje dan... Maar wat zijn die beestjes schattig! Zou er graag eentje hebben, maar dat gaat helaas niet haha. Na dit Kiwibezoekje vertrokken we naar Hokitika. Hier kwamen we op een camping terecht in iemands achtertuin. We dachten de enige te zijn, maar daarna vergezelden nog een andere camper ons. Het is heel grappig om van luxe campings, naar een soort van wildcamping te gaan en ten slotte weer in iemands tuin te eindigen. Deze dag hebben we verder rustigaan gedaan. We hebben het strand bezocht (en ik heb de film van twee Nederlanders verpest van de zonsondergang, die mij binnensmonds stonden uit te schelden natuurlijk:P: ik sprong er volop voor zonder het in de gaten te hebben). Verder hebben we een suuuupermooi perfectblauw meer gezien (Hokitika Gorge). Het was net alsof er van die blauwe energiedrank rondstroomde. De late avond gingen we met onze zaklampjes het donkere bos in om naar glowworms te kijken. Wouw! Net een groot aantal LED-lampjes in het donker.

De dag hierop vertrokken we naar Punakaiki, waar de bekende pancake rocks zich bevinden. Dit is het allermooiste wat we tot nu toe gezien hebben! Enorme fonteinen zeewater spoten uit blowholes, waarna elke keer een kleine regenboog volgde. Net een fantasieplaatje. Vervolgens hebben we nog ong 3 uur rondgelopen in de regenwouden van de Porari river track en de Truman track. Bij de laatste track kwamen we uit bij een enorm wilde en gevaarlijke zee, waarbij we maar niet veel verder gelopen zijn. Ook deze keer wilden we een leuke avondactiviteit. Op aanraden van de campingeigenaar vertrokken we vol goede moed naar een nieuwe glowworm cave. Er zouden wel weer genoeg mensen zijn, dachten wij. Nou, niet dus... na lang zoeken in het pikkedonker waar de grot zou moeten zijn, vonden we een dunne spleet in een berg. Toen we naar binnen gingen en allerlei trapjes op en af moesten en uiteindelijk eindigden in een lage grot, voelde ik me echt niet meer op mijn gemak. We hebben geen glowworms gezien en zijn snel gevlucht.

Vanuit Punakaiki vertrokken we naar het tropische Abel Tasman. Daar hebben we een tour gedaan, waarbij we eerst met een watertaxi naar een strandje gebracht werden en vervolgens 2 uur door de bergen gelopen hebben. Vervolgens werden we met de watertaxi wederom naar een strandje gebracht, waarvanuit we de kayaks gepakt hebben. Deze kayaktour van 3,5 uur was heel mooi en zwaar, maar ook wel spannend voor mij. Ik was een beetje bang dat er een haai of orca zou opduiken. Gelukkig was dat niet gebeurd! ' s Avonds zijn we uiteten gegaan met een Nederlands meisje die we hadden leren kennen tijdens de kayaktour. Hierna hebben we bij haar in haar luxe lodge ook nog even een wijntje gedronken.

Dag twee besloten we naar de andere kant van Abel Tasman te gaan. Farewell spit (en smalle kustlijn aan de top) viel een beetje tegen, en ook de rest van de bezienswaardigheden waren niet heel speciaal. Toch sloten we onze dag goed af door met zonsondergang nog even een stukje de zee in te lopen en een beetje te relaxen. Dit was nodig, aangezien we die nacht om 3 uur op moesten om de boot te halen in Picton. Na een hoop gestress omdat de benzine bijna op was en we het ondanks het vroege opstaan bijna niet haalden, zijn we toch op tijd met camper enal van het Zuider Eiland naar het Noorden Eiland gevaren. Eenmaal aangekomen in Wellington werden we goed verrast door het drukke verkeer. In het Zuider eiland kom je nog bijna geen kip tegen. We hebben dan ook een aantal middelvingers mogen ontvangen haha. Na in deze mooie stad in de haven pijlstaartroggen te hebben zien rondzwemmen en een kolossale drumvoorstelling bekeken te hebben, kwamen we erachter dat onze camping een simpele parkeerplek was aan de drukke straat. Dit was ook weer een hele grappige ervaring! Met ons tafeltje en stoeltjes zaten we spaghetti te eten tussen voorbij rijdende auto's.

Na Wellington hebben we wederom wat familie bezocht. Dit keer sliepen we bij Margaret, Ian en Jaimee. Ook de broers Jacob, Robert en Peter waren ' s avonds gezellig aanwezig bij een barbeque aan een zwart strand. Heel apart om te zien! Het zand was gekleurd door vulkaanactiviteit. Overdag hebben we ook even naar mount Taranaki gekeken en een waterval. S ' avonds sliepen we met onze caravan buiten op hun parkeerplaats.

Vandaag zijn we in Tongariro National Park. Hier hebben we vandaag 6,5 uur de Tongariro Alpine Crossing gelopen. 20 km lang berg op en af... en de weersomstandigheden waren erg heftig. Op sommige plaatsen moest ik mijn best doen niet weg te waaien. Maar we hebben het gehaald en daar ben ik heel trots op:) Aan het einde was ik heeeelemaal kapot en ik ben bang dat ik nog even 3 dagen niet kan lopen. Maar het was het waard:)

Tot de volgende weer!

Kus!!!